Wirujące lato skryte we wianku
Czasem najprostsze rzeczy powstają z największym trudem. Ten wianek nie jest idealny – ale jest cały mój. Stworzony z zachwytu, uporu i dłoni, które mimo wszystko wciąż chcą tworzyć. Kilka dni temu sąsiadka zapukała do moich drzwi, trzymając w rękach dużą torbę. W środku – strąki nasienne judaszowca, które o tej porze roku wspaniale dekorują jej ogród. Ich podłużne, skręcone formy od razu przyciągnęły mój wzrok. W jednej chwili wiedziałam, co z nimi zrobię – powstanie wianek. Do kompozycji postanowiłam dodać coś lekkiego i delikatnego – różowe kwiaty zawciągu pospolitego, który właśnie teraz kwitnie na pobliskiej łące. Co roku go zbieram i suszę, bo zawsze trafia do moich wianków i bukietów. Zaczęłam od słomianej bazy. Powoli, z uwagą, oplatałam ją drutem florystycznym, mocując bukieciki strąków i długie łodyżki zawciągu. Każdy element miał swoje miejsce – wszystko układało się naturalnie, jakby samo prowadziło dłonie. Praca była cicha, spokojna, niemal medytacyjna. Ale nie była łatwa....